Member aan het woord: een interview met Imke Smeets

juni 2020 – Via FaceTime vertelt Imke Smeets over haar inzet als vrijwilliger bij het Rode Kruis en over het internationaal netwerk van vrouwen dat onlosmakelijk aan het werk van het Rode Kruis verbonden is: Tiffany Circle. Een netwerk waar Imke trots deel van uitmaakt. Het Rode Kruis opende tijdens de coronaperiode een Hulplijn voor een luisterend oor, advies of extra hulp. Naast dat Imke er blij van wordt anderen te helpen, gaf het haar ook structuur toen zij in de eerste fase van de lockdown haar besef van tijd een beetje kwijtraakte. De afgelopen periode leerde Imke dat zij ook goed alleen kan zijn; een bijzondere ontdekking voor zo’n sociaal dier. Imke is getrouwd en heeft vier kinderen, die inmiddels het huis uit zijn. Zij is sportief en niet bang om haar handen vies te maken: ‘op het land werken en bomen zagen vind ik erg leuk’.

Zodra Imke opneemt, valt meteen haar stem op. Er spreekt warmte door haar stem, en door haar antwoorden. De afgelopen tijd heeft die stem steun geboden aan kwetsbaren.

Trots member

Imke beschrijft Tiffany Circle als een ontzettend mooi en professioneel netwerk, dat goed is opgezet en professioneel wordt bijgestaan door het Rode Kruis. Trots is zij daar onderdeel van uit te maken. ‘We ondernemen activiteiten met toegevoegde waarde, waar je wijzer van wordt en ook plezier hebt,’ zegt ze, ‘er zit altijd wel een leermoment in’. De insteek voor en door vrouwen spreekt haar het meest aan: ‘Mooi om met een bijzondere groep vrouwen zo gericht voor andere vrouwen wat te kunnen betekenen.’ Project Heldin, een training om kwetsbare vrouwen meer weerbaarheid en zelfvertrouwen te geven, is daarvan een mooi voorbeeld. Dit was één van de redenen voor Imke om zich een jaar geleden bij Tiffany Circle aan te sluiten. Haar motivatie komt verder voort uit een gevoel om te willen delen en terug te geven. Niet alleen financieel, maar zeker ook door zich actief in te zetten.

‘Wat kan mijn rol zijn?’

Hulplijn Rode Kruis

De afgelopen periode heeft Imke zich actief ingezet als vrijwilliger voor de Hulplijn van het Rode Kruis. De corona-uitbraak bracht een gevoel van machteloosheid mee, waar zij iets mee wilde doen. Haar ouders en schoonouders belt zij iedere dag, maar verder heeft Imke in haar directe omgeving niet meteen mensen die hulp nodig hebben. Het antwoord op haar vraag ‘Wat kan mijn rol zijn?’ vindt Imke bij het Rode Kruis. Hier biedt Imke een luisterend oor aan mensen die dit missen en nodig hebben. Het proces wordt goed begeleid door het Rode Kruis. Voorafgaand aan de gesprekken vindt er een briefing plaats, waarbij vrijwilligers worden voorzien van een belscript en een headset. Na afloop vindt er een evaluatie plaats en krijgen de vrijwilligers altijd de ruimte zelf hun hart te luchten.

‘Wacht nog even’

De telefoongesprekken reflecteren de zorgen die de onwerkelijke coronaperiode voor velen met zich meebrengt. De meeste telefoontjes komen van mensen die bevestiging zoeken: nog een keer horen dat het niet verstandig is om langs een zieke moeder te gaan. ‘Wacht nog even’, luidt dan het advies van Imke, maar het ‘weer even die rem erop doen’ wordt steeds lastiger. Na de persconferentie van 21 april neemt het aantal telefoontjes van neerslachtige mensen die erdoorheen zitten toe. ‘Hoe lang nog?’, klinken de stemmen wanhopig aan de andere kant van de lijn. Daarnaast zijn er ook praktische vragen. Samen met het Rode Kruis regelt Imke dan bijvoorbeeld dat er boodschappen worden bezorgd bij mensen, die hier zelf niet meer in kunnen voorzien. Ook krijgt Imke regelmatig een veelbeller aan de lijn. ‘Dan gaat het niet over coronavragen, maar is het gewoon belangrijk even naar hen te luisteren.’

‘Opvallend dat iemand in zo’n moeilijke periode dan toch vaak heel positief en sterk kan zijn’

Verdriet

Er is ook verdriet. Mensen die pas hun vader hebben verloren en wiens moeder nu ook besmet is en dan ook niet bezocht kan worden. ‘Dat doe wel wat met je, als je zoveel verdriet hoort. Opvallend dat iemand in zo’n moeilijke periode dan toch vaak heel positief en sterk kan zijn.’

De bevestiging dat het normaal is (even) uit het veld geslagen te zijn, hebben veel mensen nodig. ‘Het is een normale reactie op een abnormale situatie.’ Dan hoop je dat je hen gerust hebt kunnen stellen en met een goed gevoel ophangt. `Soms krijg je die bevestiging ook’, zegt Imke.

Waar mensen normaal gesproken iemand tegen het lijf kunnen lopen wanneer zij de deur uitstappen, dringt nu de eenzaamheid pijnlijk door. ‘Soms lijden mensen zo onder eenzaamheid en het gemis, dat de vraag opkomt wat nou erger is: de kwaal van corona of het psychische leed?’ Zij herinnert zich een gesprek met een mevrouw die al haar hele leven op Koningsdag met haar moeder naar de optochten kijkt. ‘Samen hebben wij toen gekeken of er toch een moeder-dochter moment mogelijk was. Dat was mooi.’

De Hulplijn is volgens Imke ontzettend belangrijk in deze periode. ‘Mensen liepen echt met heel veel vragen.’ Voor veel mensen was het volgens Imke niet goed mogelijk antwoorden te zoeken op al hun vragen: ‘wij bieden dan hulp in de zoektocht naar antwoorden’. Voor anderen was het vinden van antwoorden niet eens nodig: ‘mensen waren op zoek naar bevestiging’.

Aandacht voor elkaar

Imke bood de afgelopen tijd bovenal een luisterend oor. Op de vraag of Imke tips heeft voor mensen om beter te leren luisteren naar elkaar, antwoordt zij dat ze hoopt dat mensen de rust die zij de afgelopen tijd hebben ervaren, voor een deel kunnen vasthouden. Werk kwam deels stil te liggen, zodat er ruimte was om meer op elkaar te letten en elkaar meer aandacht te geven. Imke hoopt dat mensen dat vast kunnen houden. Ook als het normale, drukke leven weer begint.

Interview door Rosa Warning